en français....ou pas :p .

Vanavond heb ik eindelijk huisgenoot twee gesproken. Bij aankomst iets meer dan een week geleden werd me al verteld dat ie opvallend, heel vriendelijk en vooral geïnteresseerd in diepzinnige gesprekken is. Dat bleek vanavond.

Ik had tot nu nog maar minder dan 20 woorden met hem gewisseld, maar vanavond probeerde hij tijdens koken/eten me een punt duidelijk te maken over het gebrek aan eigen identiteit van de Walen (hij is er zelf een) dat besloten ligt in het gebruik van het woord Waal. Dus. In het Frans. Ahem. Gelukkig af en toe met wat Nederlands erdoorheen, hoewel ik te snel sprak (on me dit ça beaucoup, aussi en Neerlandais, merci :P ) in het begin en mijn frans soms echt nog te brak is voor een verhitte filosofische discussie over het gebruik van denominaties voor mensen en de betekenis in de geschiedenis en op andere gebieden....pff....Wel geleerd dat Waal buitenlander betekent en dat dat hetzelfde is als de aanduiding voor Wallis in Zwitserland en Wales (en dat wist ik dan gelukkig nog net wel, heb er zelf gewoond verdikkie) in eh...Wales dus.

Hetzelfde overkwam me overigens afgelopen zondag aka gister, toen ik op zoek ging naar koffietentjes om te werken. Ik besloot een tip van de Eenzame Planeet te volgen en begaf mij naar St Denis, een straat waar ik de avond ervoor was geweest om shisha te roken met mijn huisgenootje en een aantal Iraanse collegae van haar. Ik had die ochtend nog gehaast de zoete rooklucht uit mijn haar gewassen. Op St Denis had ik de koffiebranderij in kwestie snel gevonden, maar ontdekte toen helaas ook dat ik geen cash meer had (vergeten uit de sokkenla te vissen die ochtend; ik dacht toen nog dat pinnen in winkels geld kostte met mijn creditcard, gelukkig is dat niet het geval. Mijn pinpas - en ook dat van alle andere Nederlandse banken - doet het niet in Canada, iets met skimmers en blokkering van betaalverkeer met Canada verklaarde vandaag mij een medewerker van mijn bank). Ik heb toen de rest van St Denis afgelopen teneinde een pinautomaat te vinden, die ik pas vond ter hoogte van metrostation Mont Royal. Ik kan u vertellen, met -25 is dat geen pretje. Dus dook ik meteen tegenover de bank een keten-koffiebar in, alwaar ik een litertje koffie naar binnen goot en me verbaasde over de karige uitstraling en prima muziek (flamenco, wereld, franstalig, klassiek, boys choir). Aldaar sprak de persoon naast mij me aan over het formaat van mijn laptop, waarna we wat keuvelden over mijn onderzoek en een tweede gesprek een half uur later hem ertoe bracht te vragen wat mijn mening was, serieus 'qu'est-ce que tu pense du printemps Arabe?'. In vet Quebecois heeft hij vervolgens allerlei vergelijkingen getrokken met China en eh andere prille democratieën en de wereld en...nouja. Ik heb wat geknikt en geprobeerd te volgen, maar man, in het Fráns? Over iets waar ik niet eens een mening over héb?

Ik heb altijd een mening, maar in het Frans kan ik deze nog niet zo goed tentoonspreiden. Dat bevalt me niks!