Kerstborrel

Er waren weer speeches, er was slechte muziek, er waren borrelnootjes en er was alcohol.
Dit jaar hadden ze catering ingehuurd. Er waren statafels. Naast borrelnootjes waren er sjieke hapjes. En champagne, maar dat was van de aio's die probeerden de jury voor 'best versierde kerst-kamer' om te kopen.
Om 6 uur werden de statafels leeggeruimd door dames in catering-uniform en de flessen alcohol weer op het rolkarretje gezet.
De hapjes, waarvan niet duidelijk was of er vlees of vis inzat, en waarbij niemand de samenhang (van wortelflintertjes, nootjes, kappertjes en pijnboompitjes) kon ontdekken, werden ook weggehaald.

Op de gang had de geur van waxinelichtjes ontbroken. Maar bovenal was er nooit de doordringende geur van komkommer geweest, gesneden door de mensen van het secretariaat, in de kleine vergaderkamer, vanaf 10 uur 's ochtends. Als voorbode van iets teveel alcohol in de gang naast de printer, en persoonlijke gesprekken met de jongens van de ICT, en stokbrood met brie van de Aldi.

Kneuterigheid is een voorwaarde voor goeie kerstborrels.

Scherven//opbouwen

In een verhit gesprek beet ik hem toe: 'Ik weet prima wie ik ben!'. 'Nee,' zei hij, 'dat weet je niet volgens mij'.

We kunnen heel veel dingen in het leven kiezen, en ookal maken we in het begin vaak niet de optimale keuzes, we worden juist door onze keuzes volwassen. We leren van onze fouten, we evalueren wat er goed ging en wat niet, we groeien, we kalmeren. We worden volwassen.

In een wirwar aan keuzes en gesprekken over de emoties die daarbij komen kijken, werd me vandaag gevraagd: 'Waarom hield je van hem?' En ik wist het niet. 'Het was oppervlakkig, we deelden oppervlakkige dingen.' 'Zoals wat?' En ik herinnerde me hoe ik op een avond een foto naar die geliefde appte, van de gevel en het dak van een monumentale boerderij, ergens midden in Overijssel. Ik schaamde me bijna, tegenover diegene die meer weg is dan thuis, op de meest bijzondere plekken, komt, op zowat alle continenten binnen een jaar tijd. En hoe stil en verbaasd ik was toen ik terugkreeg 'Wow, wat een coole oude boerderij, echt gaaf!'.
Ik weet steeds beter wie ik ben, en wat ik niet wil veranderen, is de verwondering die ik kan ervaren. Ik word geraakt als iemand mijn verwondering deelt, als ik de glinstering zie of voel bij de ander die ik ook voel als ik iets mooi vind. Mijn bijzondere ervaringen zijn vaak visueel, en iemand met wie ik dat kan delen krijgt snel een plaatsje in mijn hart (getverdemme wat een cliché-zin, heeft iemand hier iets beters voor? Einde van deze dienstmededeling). Mijn gesprekpartner hoorde me aan, en onderbrak me uiteindelijk: 'Dat is dus niet oppervlakkig, dat klinkt best diep'.

Me laten raken door zintuigelijke ervaringen, en degenen met wie ik mijn gevoel daarover kan delen koesteren. Kinderlijk enthousiasme, oprechte passie voor directe, simpele ervaringen. Ik weet heel zeker dat deze scherf thuishoort in mijn bouwwerk.





Ik ben mijn therapeut soms best dankbaar.

Fool

Je ruikt nog steeds naar chocolade
en stuurt me foto's vol met licht.
Zolang we over wolken praten
is mijn hart nog open & zijn mijn ogen dicht.

Geloof, hoop, enzovoort

We hadden een liedje samen, P. en ik.

'Niemand [...] zei hij - [...] er is niemand zoals wij.'
- Eva de Roovere

Ik geloofde in P.
Ik geloofde net zo in K., en eindeloos in L.
En nu geloof ik in jou.
Ik geloof elke keer weer blindelings in de liefde.