Sleepless....

Had ik gehoopt tegen deze tijd in mijn nieuwe woonst danwel op de bank van Lauran en Shadi in coma te liggen, helaasssss pindakaas. Misschien had ik 'voor-noodgevallen-vooruit' moeten slapen, maar dat heb ik niet gedaan, dus met een gemiddelde van 4 uur slaap per nacht in de afgelopen 4 nachten zit ik nu op...Washington Dulles Airport! W00p....NOT. Ik heb het gelukkig wel redelijk warm en ik heb gezelschap van 3 Nederlanders (1 exchange Leidse rechtenstudent die ook naar Montreal gaat voor een half jaar, een meisje uit Amsterdam dat een maand naar Mexico gaat en op dezelfde middelbare school heeft gezeten als ik en een cruiseshipmedewerkster die op vakantie gaat op haar eigen cruiseship in Florida). Ik heb een Wendy's burger op en een muitende jongeling (volgens mij licht autistisch) werd net afgevoerd door 4 typisch Amerikaanse politiemensen (vervelende lui à la New Orleans 'put your hands on the back of the vehicle and we ask the questions!). Ik heb koude voeten in mijn laatste paar schone sokken en de huilerige paniek van 6 uur geleden toen ik mijn vlucht had gemist samen met 1000 andere mensen uit Denemarken en Nederland die gezamenlijk in de troosteloze bagagehal stonden te dringen om omgeboekt te worden heeft plaatsgemaakt voor berusting (ik sta standby voor de eerste vlucht...als enige. De rechtenstudent was al wel ingecheckt...like what?! :S ). Morgen vlieg ik om 8.48 maar waarschijnlijker nog om 12.12 naar mijn nieuwe stad. Ik heb telefoonnummers van mensen (zoals nieuwe huisgenoten) en ik leef nog. Dank je wel voor jullie lieve berichtjes en dank je wel Washington fucking Dulles fucking Airport voor tenminste free WiFi; lieve smsjes/whatsapps/fb-berichtjes zorgen ervoor dat ik me minder alleen op de wereld (Sans Famille) voel en dus niet per se meer dood wil. Hoewel ik blij zal zijn als ik gesetteld ben, een douche kan nemen en....als ik over een half jaar terug naar jullie mag. Trusten! ;)