maandag 23 augustus 2010

festivalmens

Ben ik niet. Een festivalmens. 2 keer geweest (vóór afgelopen weekend dan), Pinkpop 2001 en Lowlands 2005, en beiden waren grappig, maar niet voor herhaling vatbaar.

Afgelopen vrijdag bevond ik me na een impulsieve beslissing zwetend voor de ingang van Camping 3, wachtend op Anne die me naar de tent van Laurens zou brengen zodat ik me kon installeren en aansluiten bij haar, Aline, Lauran, Tim en vele anderen.

Drie uur later vond ik mezelf terug op de chaotisch drukke festivalweiden, met een rammelende maag en oplopende frustraties omdat een programmaboekje niet gratis was maar een half muntje kostte, maar dan moest ik eerst muntjes vinden maar daarom had ik nou juist dat boekje nodig: ik kende de weg niet. Tel daar die rammelende maag bij op en je hebt een enorm chagerijnige Floor, die het liefst acuut naar huis wilde.

Ik ben gebleven.
Waren het de vette beatz van DJ Ed Rush, mijn eerste dosis goeie Drum N Bass in lange tijd? Waren het Mumford and Sons, met hun banjo in de grootste tent van het festival die ze toch maar mooi platspeelden (daarmee de schade van het ongeïnteresseerde vriendinnetje van de zanger, Laura Marling, die ook te lijden had van de ENORM slechte geluidsman van de India-tent, doen vergetend)? Was het DJ Tommi, met de Balkan Beatz die resulteerden in vliegende meisjes (hophop OP met een juten zak), kliko-surfers, dansen-op-de-tafels, opgetekende snorren, en heel veel sjlivovica? Waren het de cello's van het Amsterdam Cello Octet en de dansers van Conny Jansen, op de muziek van Philip Glass (die ik niet kon horen omdat ik nog doof was van Snow Patrol)? Was het het zweet dat van mijn lijf gutste bij de live-DnB van Pendulum, ondanks de emo-zanger en dankzij de moshpit, die rondjes rende, cirkels maakte, en heel hard meebeukte? Het kan ook Massive Attack geweest zijn, loepzuivere stemmen, enorm vette maar misschien iets te politieke lichtshow, donkere atmosfeer en enorme zin in een vette spliff (maar rumcola Timmah-style werkt ook goed :p ). Of de Macedonische Zweden, Zweedse Macedoniërs, die pure Turbofolk speelden. En het kan ook komen door de mannelijke aandacht die ik kreeg toen ik wat volksdanshopjes deed, en die ik juist NIET kreeg toen ik in mijn felgekleurde BH meebeukte op Pendulum.

Ik durf voor het eerst na een festival te zeggen: volgend jaar weer. Alleen kan ik niet meer praten :p .