Gisteren heb ik bijna een student gewurgd.
Deze jongeman 'woont' aan het bureau naast mij, en bedoelt het niet kwaad, maar af en toe worden zijn constante 'Floor, I have a question, in the Netherlands....' etc. me teveel. Verder heeft deze bachelor-student van een jaar of 20 de hatelijke gewoonte om de deur dicht te willen. De deur, van een hok dat we momenteel met zijn drieën delen en waar bovendien geen raam in zit. Wel airco, dat wel, maar ik word binnen 5 minuten gillend gek van de doffe stilte die valt als de deur ook nog eens dicht moet. Bovendien zit de deur doorgaans op slot als hij dichtzit, dus ik kan 's ochtends vaak mijn kantoor niet in zonder eerst moeilijk naar mijn sleutels te moeten graaien, terwijl er binnen gewoon twee mensen zitten. Studenten. Waarvan voornoemd heerschap als bachelor-student wat mij betreft veruit het laagst in rang is!
Ik heb hem echter niet gewurgd en nadat de ergste buikkrampen waren gezakt heb ik nog even vriendelijk met hem gebabbeld.
Vanmorgen zat de deur niet op slot maar kon ik zo naar binnen. Ach gos.
Andere dingen die door mijn hormonen nog irritanter lijken dan normaal: supermarktprijzen. Niet irritant maar opvallend ten eerste is de prijs van de humus in mijn zojuist-ontdekte andere-supermarkt-om-de-hoek. Sinds afgelopen weekend let ik iets meer op kosher-nietkosher, just for the fun of it. We logeerden afgelopen weekend namelijk bij kennissen die joods zijn, we mochten zelfs shabbat-lunch mee-eten (en zijn verder sowieso enorm verwend met lekker eten en geweldige gastvrijheid. Behalve dat ben ik verliefd op Boston, dus als nog iemand een baantje weet....), en zij hebben een kosher huishouden. Nou wonen bij mij in de buurt aardig wat joden, dus liep ik gisteravond eerst door een enorm grote koshere afdeling vooraleer ik bij de rest van de supermarkt aanbelandde. Verbazingwekkend feit: de koshere humus kost ongeveer 1/3e van mijn niet-koshere vaste merk. Hah. Doe mij maar kosher dan!
Wel irritant: waarom zijn tampons hier verdorie ongeveer dubbel zo duur als in NL? Serieus, 10 dollar is niet een normale prijs voor 40 stukjes katoen met een touwtje! >.<
Meer hormonen: grrrr@die lui hier die tijdens het superinteressante praatje van een superinteressante dame uit Berlijn (hoe oneerlijk is het dat sommige superslimme en interessante wetenschappers ook nog eens bloedmooi zijn? :S) GAAN ZITTEN ETEN? Werkelijk, ik werd al zo ongelukkig van mijn collegae die om kwart over 11 binnenwalsen met een bord kantine-spaghetti dat ruikt alsof het al een week in de gaarbak heeft gelegen (cue morning-sickness; NEE ik kan onmogelijk zwanger zijn, geloof me). Alsof ze Frans zijn kwamen ze dus vandaag allemaal minstens (maar zeker niet maximaal!) 10 minuten te laat binnenzeilen, er gingen tenminste 3 bekers melk om en er vielen een aantal dienbladen tijdens het praatje - en dat bovenop de standaard weekend/patient-besprekingen en een enkele rinkelende telefoon. Quebecois: jullie zijn niet Frans, je hóeft je dus ook niet zo te gedragen. Dank u.
Hormonen spelen me ook parten in omgaan met mensen die eh...laten we zeggen....wat minder geïnteresseerd zijn in de mensen om hen heen en vooral doen waar ze zelf zin in hebben. Kortom, ik loop me op te vreten en zelfs weer een beetje ruzie te schoppen als ik me gepasseerd voel of gekoeioneerd. Gelukkig heb ik mezelf gedwongen geen hate-mail eruit te doen, en wat betreft de dansgroep: adem in, adem uit, geniet van het moment en ga niet als een kleuter perse op het podium willen stralen (maarmaarmaar, pretty costumes!).
Gelukkig heb ik zojuist wel bedacht wat ik wil doen voor mijn post-doc (hahahahahahahahaha if ever....), en die hormonen, die zakken wel weer.
