Laatste heb ik voor een blog over Young Adult Fiction een recensie van een boek geschreven. Had em een beetje afgeraffeld, maar kreeg tot tweemaal toe een compliment erover. Toch leuk. LINKJE
Zoals mijn vader ooit zei: je schrijft zo leuk, daar moet je meer mee doen!
Nou zegt elke ouder dat volgens mij tegen zijn kind, of die er nou een sinterklaasgedichtje uitpoept, een schattig opstelletje of een eerste of tweede blogje.
Vroeger wilde ik dat wel, schrijven; ik heb zelfs nog wel eens een poging gedaan om te gaan kijken bij de open dag voor de Hogeschool voor Journalistiek (of hoe die opleiding in Utrecht ook mag heten). Anyway, moeder vrijgenomen van werk, wij in de trein....ik geloof dat die trein nog niet eens vertrokken was toen ik erachter kwam dat de open dag een week (of een maand) later was dan die dag. We zijn een dagje in Utrecht gaan shoppen en ik heb me nog eens ingeschreven geloof ik, maar me een maand later weer uitgeschreven en mijn volgende bevlieging was de kunst academie; daarna kwam psychologie (waarvan we allemaal weten hoe dat is afgelopen, of nee, waarvan we nog niet precies weten hoe dat af gaat lopen).
Gisteravond in de douche vormde zich in mijn hoofd een boek; een meeslepend verhaal over een jong meisje dat wraak neemt op haar pestkoppen. Want ik had bedacht dat het dan maar dicht bij mezelf moest staan, als ik een boek wilde schrijven; voor mij geen toeren à la Tommy Wieringa of Arnon Grunberg, met verknipte hoofdpersonages in absurd magisch realistischte omgevingen blablabla plottwist bla heel ingenieus en creatief-origineel. Ben ik namelijk allemaal niet, kan ik niet, ingewikkeld en ook nog eens doorwrocht. Ik hou niet van doorwrocht.
Natuurlijk kwamen er toen allerlei ideeën in mij op (nog steeds onder de douche, milieuhater als ik ben) aan eerst een studie over wat een verhaal aantrekkelijk maakt en waarom je een boek in één ruk uitleest, over adembenemendheid en herkenbaarheid en over hoe dicht bij mezelf; autobiografisch of nee toch meer fictie, maar hoeveel en waar en waarover; voor volwassenen of voor kinderen of Young Adult en welke stijl: dagboekfragmenten, of fictieve dagboekfragmenten in een volwassen observatie van het innerlijke leven van een kind of .....
Om een boek te schrijven moet je ook veel geduld hebben.
Ik denk dat ik toch maar geen boek schrijf.
