donderdag 20 mei 2010

Naahlins

Alles is waar! The cake was not a lie!

Even een kort berichtje uit de VS: op Houston Airport liepen alle clichés al in een parade aan me voorbij (en regelde ik heel stoer een vlucht eerder; jammer dat mijn koffer toen toch nog een vlucht later kwam....), en hier heb je dan de echte zuidelijke clichés.
Palmbomen, een streetcar, warmte en vochtigheid, een enorme jetlag, een zwembad op het dak, grote negers in hiphop kleding, mensen die niet met mes en vork kunnen eten, onverstaanbare serveersters (zuidelijk danwel Mexicaans accent) die alleen de fooien verdienen en dus poeslief een hele show aan grapjes voor je opvoeren....

Het is hier nu kwart voor 7 maar ik ben gelukkig klaarwakker, lag er ook om 10 uur in, zie je het voor je? Lang leve de jetlag; zodra mn werk hier klaar is ben ik 'nsync en kan ik hardddd partyen. Ben wel zenuwachtig voor mn poster vanmorgen en om eerlijk te zijn: met je baas in het buitenland is ook geen erg vakantiegevoel. Effe doorbijten hier dus (en nu snel registreren en naar het ontbijt rennen; de pauzes hier duren steeds een half uurtje en het congres is elke dag van 8 tot 7....zucht).

Later. Meer.

zondag 9 mei 2010

stockholm en stress

Net terug uit Stockholm (daar was het koud, duur, gezellig maar niet geheel ontspannen in mijn hoofd) zit ik nu al het hele weekend achter de computer: voor ik naar New Orleans mag moet er nog een poster gemaakt worden ('voeg die laatste 30 proefpersonen ook nog even toe aan je dataset voor je je analyses draait'zegt de baas dan. Mag ie voortaan lekker zelf doen, vrijdag was het 3 uur en gister 4 uur eer ik in bed lag verdikkie! 'Die poster moet wel nu af hoor! En dat artikel ook!' zei de baas - terwijl ik treurde over mijn verloren foto's van de afgelopen 5 jaar; een HDD zonder backup moet je niet laten vallen...ook niet 50 cm maar).

Wat ik geleerd heb in Stockholm: gillende kinderen zijn het waard als je daar een beter-dan-Droomvlucht ritje door Junibacken voor terugkrijgt; het Astrid Lindgren museum heeft een treintje dat langs allerlei tafereeltjes uit haar boeken gaat. Klinkt mutsig, is het niet! Foto's zullen het bewijzen...ooit.
Andere les: Stockholm is duur. Maar hip. Maar duur. Geocaches zijn in Stockholm talrijk maar grotendeels onvindbaar (ze houden van micro's in de vorm van magneetjes op drukke plaatsen <_< ).
Laatste les (voor ik me terug op mn analyses stort terwijl vriendje naar dansles gaat en mijn kippies in London aan het feesten zijn): over een paar jaar lopen we allemaal (nouja, wij dames dan) met knielange wijde fladderrokjes, zwarte panties en gekleurde gympen met witte veters. Lelijk? Stockholm zegt dat het mode is (dus wordt bij ons). En als je liever een broek draagt: bandplooibroek/rare jeans met opgerolde pijpen. Voor jongens en meisjes.

Toedels!