Dressoir

Dit weekend was het home-improvement weekend. Ik heb níet gewerkt, over de vrijdag gaan we het niet hebben (ik háát Laurens' tentamenweek!! Écht!) maar op zaterdag heb ik eerst een beetje uitgeslapen, toen ei gebakken en daarna door de stad gedwaald. Het was heerlijk weer, er was markt en ik had doelen zoals boeken zoeken. Om half vier arriveerden Rupert en Barbara in Leiden en heb ik de hele ronde nog een keer gelopen (de tweedehands Camper-ballerina's waren Barbara helaas te groot, so sonde). Die avond hebben we met zijn vieren gegeten (ik kan nog steeds niet koken en ik word nu langzaam wanhopig) en mijn wc gepimpt met een plankje en een Husnes ( ~hartje~ housewarming-gifts). De badkamer pimpen volgt later deze week als mijn plankje voor de 4e keer is gelakt. We hebben ook bedacht wat er nog ontbreekt in mijn huis: Een dressoir.

Dus: als iemand (zijn oma) nog een overtollig, liefst antiek of juist heel hip houten dressoir heeft waar hij/zij tegen een zacht prijsje vanaf wil en wat per bakfiets of geleende auto te vervoeren is, dan hoor ik dat graag! Ik heb op Marktplaats al wel wat dingen gezien, maar de €90 euro die ik voor een Art Deco dressoir had geboden heeft geloof ik weinig indruk gemaakt. Tsja. Het viel te proberen....

Verder heb ik op zondag nog twee Trabbi's gekocht. ~hartje~ baby blauw. Vroem! :D

kort bericht

Tijdens het wachten op betere tijden (lees: het eten) zit ik op Ilja's bedbank en blader door een oude Volkskrant. Besluit de familie berichten te zoeken om te kijken of ik toevallig een bekende naam tegenkom. Nooit doen zoiets, weet je zeker dat dat idd het geval zal zijn. Het duurt even voor het peertje langzaam opgloeit, maar ik ken die naam inderdaad. Waarom ook al weer? De naam van een dichter, misschien daarom. Maar hij is nog heel jong, uit '84....overleden in Leiden...wácht! Lampje floept aan: ik als 16-jarige, kampleiding van allemaal koters in een bos in Apeldoorn, gelukkig al die koters minstens 2, 3 jaar jonger dan ik, behalve die ene. Die is 15, het zweet breekt me uit bij het lezen van de namenlijst voorafgaand aan het kamp. Tot in dat Apeldoornse bos en ik er achter kom dat de jongen in kwestie 'een rare' is. Blijft mij met u aanspreken lang nadat de koters erachter zijn gekomen dat ik niet zoveel met hen in leeftijd scheel. Ik denk zelfs dat hij er pas mee is opgehouden nadat ik een keer ben uitgeschoten en hem heb verordonneerd op te houden me u te noemen. De jongen die gepest werd, met een dikke bril en bijna albino-achtige trekken, zelfs wij kampleiding voelden ons niet bij machte de pesterijen te stoppen....want hij was zo ráár. Zijn onderbroeken van een week lagen bij zijn hoofdkussen, hij trok zich niet terug maar bleef zichzelf en compleet onbegrepen door iedereen, inclusief ons kampleiding.

Die jongen, ik heb het maar even geGoogled, was inderdaad een echte dichter geworden. 3 gepubliceerde bundels en een begeisterd student Neerlandistiek, ze hebben nu een scriptie-prijs naar hem vernoemd op de UvA, omdat hij die scriptie en het vuistdikke proefschrift over W.A. Hermans wat hij zo graag wilde schrijven niet meer kon voltooien. Alleen op de foto op zijn Facebook pagina herken ik hem heel duidelijk van vroeger, zo te zien draagt hij die hoed op een kaal hoofd. Hij was heel geliefd zo te lezen op internet, en een oud-schoolgenote eert hem door een gedicht van hem op haar weblog te plaatsen over zijn vreselijke middelbare school tijd. Herkenbaar voor iedereen die ooit buikpijn heeft gekregen van school om diezelfde reden als hij.

Mijn oorlog met de deurwaarder en andere spoken valt hierbij even in het niet.